Παρίσι, η πόλη του φωτός! Ερωτική πόλη, φωτισμένη και γεμάτη τουρίστες. Για μένα η ιδανική εποχή για να πάς είναι το Δεκέμβριο. Το θέαμα είναι απίστευτο. Παντού στους δρόμους φωτάκια, άνθρωποι χαρούμενοι, ο Πύργος του Άιφελ αλλάζει συνέχεια χρώματα και η διάθεση στα ύψη.
Η μετακίνηση είναι απλή ακόμα και για εμάς τους τουρίστες. Το μετρό τους είναι οργανωμένο και σε πάει όπου θές εύκολα και χωρίς να χαθείς. Ξεκινώντας τη βόλτα στους δρόμους του Παρισιού, στο πρώτο μέρος που πρέπει να σταματήσεις είναι φυσικά ο Πύργος του Άιφελ. Σε πιάνει ρίγος από το ύψος (324m), αν έχεις υψοφοβία απλώς χάζεψε τον από μακριά. Αν πάλι δε φοβάσαι, και αν έχεις την υπομονή, ωραία είναι να ανέβεις επάνω στον Πύργο και να κάτσεις στην καφετέρια που έχει για ένα απολαυστικό καφεδάκι με την ωραιότερη θέα που έχεις δει ποτέ.
Συνεχίζεις με μια υπέροχη και πολύ ρομαντική βόλτα στον ποταμό Σηκουάνα. Είναι σαν λεωφορείο, μπορείς να κατέβεις όπου θέλεις. Το βάθος του είναι περίπου 8m. Στην ουσία χωρίζει το Παρίσι στα δύο.
Επόμενη στάση φυσικά η περιβόητη Παναγία των Παρισίων. Μόλις φτάσεις (και πριν μπείς στη εκκλησία) είναι ωραία να ανέβεις επάνω στο καμπαναριό. Είναι κάτι πολύ στενά σκαλάκια που σε ανεβάζουν επάνω και είσαι στο καμπαναριό, εκεί που ήταν ο Κουασιμόδος. Η θέα περιττό να πω ότι είναι απίστευτη. Τριγύρω σου είναι γεμάτο αγαλματάκια. Αφού κατέβεις, ήρθε η ώρα να μπείς μέσα. Πόσο τεράστιος είναι ο ναός? Παντού αγάλματα και κεράκια, σε ηρεμεί. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο η αναμονή.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι η πόλη ήταν γεμάτη μικρά καφέ, που καθόσουνα για λίγο να πιεις έναν γρήγορο καφέ. Οι πιο πολύ καθόντουσαν έξω (λόγω απαγόρευσης του καπνίσματος) κάνοντας διάλειμμα από τη δουλειά τους. Ξεχώριζαν, ακόμα και την ώρα του διαλείμματος δεν αποχωρίζονταν το laptop τους. Εργασιομανείς οι Γάλλοι. Οι γυναίκες ήταν απλές και σικάτες. Αυτοκίνητα δεν έβλεπες πολλά, συνήθως υπήρχαν μηχανάκια και ποδήλατα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου