Μήλος

Μήλος… Το νησί της Αφροδίτης. 

Το κατάλληλο μέρος για διακοπές μας έλεγαν, αν δεν έχετε πάει πρέπει να πάτε οπωσδήποτε. Είχαν πάει όλοι οι φίλοι μας και κάθε χρόνο λέγαμε να πάμε, όμως τελευταία στιγμή όλο και κάτι γινόταν και δεν πηγαίναμε.

Πριν 2 χρόνια, δεν ξέραμε αν θα πάρουμε άδεια και πότε, και δεν είχαμε κανονίσει τίποτα. Αρχές Αυγούστου λοιπόν μαθαίνουμε ότι θα φύγουμε την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου. Αποφασίσαμε να πάμε επιτέλους στην Μήλο.  Όλα καλά, αλλά τελευταία ώρα άντε να βρεις εισιτήρια. Ρωτάμε και ευτυχώς υπήρχαν για άτομα όχι όμως για αυτοκίνητο. Μηχανάκι δεν έχουμε, ούτε φυσικά και δίπλωμα. Πάμε λέμε και θα νοικιάσουμε. Έτσι και έγινε, φτάνουμε στο λιμάνι και ψάχνουμε για αυτοκίνητο. Είχαν εξαντληθεί όλα, το μόνο που υπήρχε ήταν ένα Mini cabrio! Κόστιζε κάτι παραπάνω αλλά χωρίς μεταφορικό μέσο δεν αξίζει η Μήλος. Όλα καλά, πάμε στο δωμάτιο (ήταν κεντρικά και είχε θέα το λιμάνι), αδειάζουμε, παίρνουμε έναν χάρτη και ξεκινάμε!

Πού θα πάμε για μπάνιο? Όλες οι παραλίες ήταν τέλειες, η μία καλύτερη από την άλλη.Σαρακήνικο,  Φυρίπλακα, Τσιγκράδο, Αγ. Κυριακή, Παλαιοχώρι, Κλέφτικο… πού να πρωτοπάμε. Πέντε μέρες μείναμε και γυρίσαμε σχεδόν όλο το νησί, γυρνάγαμε το βράδυ στο δωμάτιο κουρασμένοι. Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοιες παραλίες, δεν ήταν υπερβολικοί οι φίλοι μας. Υπήρχε και ένα καραβάκι που σε πήγαινε ημερήσια εκδρομή σε παραλίες που δεν μπορείς να πάς αλλιώς. Φυσικά και πήγαμε. Κόσμος στην ηλικία μας, κυρίως ζευγάρια, γέλιο, κολύμπι σε κάτι σπηλιές και μετά ουζάκι και θαλασσινά. Για να μην πω για το φαγητό… Σίγουρα πήρα 2-3 κιλά όσο ήμουνα εκεί. Τέλειο φαγητό, φρέσκο ψάρι, πολύ ωραία γλυκά ( με φημισμένη τη σοκολατόπιτα στην Πλάκα), και φυσικά ποτάκι το βράδυ στα σοκάκια.

Εννοείται ότι οι μέρες πέρασαν γρήγορα και έπρεπε να επιστρέψουμε στην Αθήνα, όμως το σίγουρο είναι ότι με την πρώτη ευκαιρία θέλω να ξαναπάω στην Μήλο, και φυσικά από εδώ και πέρα θα ανήκω και εγώ σε αυτούς που τη διαφημίζουν!